ภาษาอังกฤษฝึกได้ทุกวัน| รับโทรศัพท์เพื่อฝึกภาษาอังกฤษ

ถึงบ้านวันนี้ (ขับรถไปบ้านแม่ย่า#11 สุดท้าย)

ระหว่างเดินทางกลับบ้าน (ขับรถไปบ้านแม่ย่า #10)

สองชั่วโมงที่อุทยานแห่งขาติแบดแลนด์ (ขับรถไปบ้านแม่ย่า #9)

2 มิถุนายน 2559  ระหว่างทางกลับหยุดเดินกันที่อุทยานแบดแลนด์สองชั่วโมง

ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ( ขับรถไปบ้านแม่ย่า#8)

เดินเล่นสักนิด นอร์ทดาโกต้า (ขับรถไปบ้านแม่ย่า #7)

1  มิถุนายน 2559  วันนี้อากาศดีกว่าเมื่อวาน ออกมาเดินเล่นแป้บก่อนพาแม่ย่าไปโรงพยาบาล

ป้าโอ้ทอยู่นอร์ทดาโกต้า ฝนตก ลมเย็น (ขับรถไปบ้านแม่ย่า#6)

31 พฤษภาคม 2559

ลมแรงมาก ฝนลงเม็ด และหนาวด้วย จมูกบี้เลยป้าโอ้ท อากาศเย็นมาก เสื้อแจ๊คเก็ตเอาไม่อยู่ ป้าโอ้ทออกมาเดินได้แป้บเดียวเพ่นเข้าบ้าน  พรุ่งนี้ป้าโอ้ทไปโรงพยาบาลกะมิสเตอร์และแม่ย่าด้วย เปลียนใจเพราะเผื่อมิสเตอร์จะเหงา  ^_^

ป้าโอ้ทอยู่นอร์ทดาโกต้า (ขับรถไปบ้านแม่ย่า #4)

29  พฤษภาคม 2559

วันนี้หลานสาวมิสเตอร์รับใบประกาศนียบัตรจบไฮสคูล มีพิธีที่โรงเรียน อีกเมืองหนึ่ง เพราะบ้านพี่เขยกะพี่สะใภ้อยู่คนละเมืองกับแม่ย่า ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง แม่ย่าไปด้วย ต้องพานั่งรถเข็น จากนั้นไปปาร์ตี้หลังพิธี พี่สะใภ้กะหลานสาวเปิดห้องที่โรงแรมใกล้ๆไว้ เป็นปาร์ตี้เล็กๆ มีเพื่อนๆ ญาติไม่กี่คน

เราสามคนเดินทางกลับถึงบ้านแม่ย่าราวๆ ห้าโมงเย็น มีปาร์ตี้อีกบ้านหนึ่ง หลานสาวอีกคนจบเหมือนกันแต่คนละโรงเรียน แม่ย่าเหนื่อยแล้วขอพักที่บ้าน มิสเตอร์กะป้าโอ้ทไปกันเอง

ขอเล่าสักนิดเท่าที่ป้าโอ้ทรู้นะ ไม่ได้รู้เยอะ ที่บ้านเราพิธีมอบใบประกาศนียบัตรจบการศึกษาโดยทั่วไปของไทยจะเป็นระดับอุดมศึกษา คือมหาวิทยาลัยเน่อะ หรือบางสถาบันของเอกชนจะมีพิธี ซึ่งไม่ได้เป็นปกติ แต่ทางนี้จบไฮสคูลเป็นปกติ ทำให้ป้าโอ้ทนึกถึงครั้งหนึ่งเพื่อนที่เดลาแวร์จ้างป้าโอ้ทไปถ่ายรูปให้งานของลูกชายตอนจบไฮสคูล ป้าโอ้ทลืมไปเลย

ป้าโอ้ทมีโอกาสเข้าร่วมพิธีรับปริญญาเพื่อนสองคน ระดับ ป.ตรี หนึ่งครั้ง และ ป. โทหนึ่งครั้ง มหาวิทยาลัยที่นี่จะจัดกันเอง นักศึกษาที่จบแต่ละครั้งไม่เยอะ หลักร้อย หลักพันจัดว่ามาก ส่วนบ้านเรามหาวิทยาลัยนักศึกษาจบแต่ละครั้งหลักหมื่น โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยรามฯ ที่ป้าโอ้ทจบมาหลายหมื่นกันทีเดียว

มีคลิปสั้นๆ มาฝากค่ะ

แวะอุทยานแห่งชาติแบดแลนด์แป้บ (ขับรถไปบ้านแม่ย่า#3)

28 พฤษภาคม 2559

วันนี้ตื่นเช้าเหมือนเมื่อวาน หม่ำมื้อเช้าเสร็จ เอารถไปเปลียนน้ำมันเครื่องที่วอลมาร์ทใกล้โรงแรม เมื่อวานระหว่างทางรถแจ้งถึงกำหนดถ่ายน้ำมันเครื่อง มิสเตอร์บอกความผิดป้าโอ้ทที่ไม่บอก เพราะป้าโอ้ทใช้รถคันนี้ประจำ😁ไปถึงจุดเปลี่ยนน้ำมันเครื่องเราวนไปจอดด้านหลัง ปรากฎว่าประตูเปิดไม่ได้ จอดรถไว้แล้ววนมาประตูหน้า เจอช่างสองคน ช่างบอกให้มิสเตอร์เดินออกไปเอารถวนมาด้านหน้า ให้ออกประตูที่เราเปิดกันไม่ได้ตอนแรก แค่นั้นล่ะสัญญาณสนั่นห้างกันทีเดียว เพราะประตูนี้เป็นประตูฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่คนที่บอกให้มิสเตอร์ออกเดินมาจะโทรตามเจ้าหน้าที่ในห้าง ในจังหวะเจ้าหน้าที่เดินออกมาพอดี มิสเตอร์วนกลับมาที่ป้าโอ้ทยืนอยู่ ป้าโอ้ทแซวว่าทำให้สัญญาณดัง

เดินเล่นในวอลมาร์ทรอรถประมาณ 30 นาที ราวเก้าโมงเช้า เราสองคนออกสู่ถนน ระหว่างทางมีฝนตกพรำ ๆ เป็นช่วง ฟ้าใส เมฆขาวเต็มท้องฟ้า หลังฝนตกป้าโอ้ทเห็นรุ้งกินน้ำด้วย นาน ๆ จะได้เห็น ถ่ายรูปไว้ด้วยล่ะ  มิสเตอร์ใช้เส้นทางอุทยานแห่งชาติแบดแลนด์ (Badland National Park) มิสเตอร์บอกว่าเส้นทางนี้ไม่เคยใช้ จอดแวะถ่ายรูปนิดหน่อย แล้วเดินทางต่อไป จากจุดนี้อีกสามชั่วโมงถึงบ้านแม่ย่า ป้าโอ้ทหลับไปหลายตื่น

ขับรถไปบ้านแม่ย่า #2

27  พฤษภาคม 2559  วันที่สองบนถนน ยังไม่ถึงบ้านแม่ย่าค่ะ ยังอีกหลายชั่วโมง